Artykuł analizuje miejsce jako fenomen psychologiczny towarzyszący środowisku terytorialnemu jest ważnym źródłem zakorzenienia, przynależności, komfortu oraz szeregu innych pozytywnych uczuć. Przywiązanie do miejsca i jego znaczenie w kontekście współczesnych zagrożeń cywilizacyjnych przedstawiane jest z trzech perspektyw. Po pierwsze, z perspektyw globalizacji, której cechą jest specyficzne ścieśnienie czasu i przestrzeni przejawiające się w odterytorialnieniu zjawisk i procesów życia jednostkowego i zbiorowego. Po drugie, istnienia specyficznej, a zarazem uniwersalnej przestrzeni społeczno-kulturowej, funkcjonującej poza obszarem określonym granicami, takimi nawet jak granice państw narodowych. Po trzecie, występowania nowych jakościowo zjawisk psychologicznych, takich jak „tożsamość tymczasowa”.